از اوج بنگریم

اکنون که آدمی از بام هفت گنبد گردون گذشته است

گردونه ی زمین را

از اوج بنگریم

بر فراز کوه دماوند 

از اوج بنگریم

ذرات دل به دشمنی و کینه داده را

وز جان و دل به جان و دل هم فتاده را

از اوج بنگریم و ببینیم

در این فضای لایتناهی

از ذره کمترانیم

غرق هزارگونه تباهی،

از اوج بنگریم و ببینیم

آخر چرا به سینه  ی انسان دیگری شمشیر میزنیم

ما ذره های پوچ

در گیر و دار هیچ

در روی کوره راه سیاهی که انتهاش

گودال نیستی ست

آخر چگونه تشنه به خون برادریم؟

از اوج بنگریم

انبوه کشتگان را

خیل گرسنگان را

انباشته به کشتی بی لنگر زمین

سوی کدام ساحل تا کهکشان دور

سوغات میبریم،

آیا رهایی بشریت را

در چار سوی گیتی

در کائنات،

یک دل امیدوار نیست؟

آیا درخت خشک محبت را

یک برگ سبز در همه ی شاخسار نیست؟

دستی برآوریم

باشد کزین گذرگه انبوه بگذریم

روزی که آدمی

خورشید دوستی را

در قلب خویش یافت

راه رهایی از دل این شام تار هست

و آنجا که مهربانی لبخند می زند

در یک جوانه نیز،شکوه بهار است!

فریدون مشیری

قطارها

قطارها می گذرند

بر دو ریل باید و هست.

آسمان خاکستری ست

که مرگ قهوه اش را بر آن دم می زند

خاکسترها وا می پاشند تا مگر زندگان هوایی نفس کشند.

 وچنین آسمان در رگ و پی شان نشت می کند.

نه آب در دست می ماند

نه خواب در ایوان چشم می خوابد

قطارها از ایستگاه می روند و مسافران 

می رسند و

نمی رسند.

      .........    

شعر : اِمل دنقل 

تصویر : رابرت هاوزر 

از کتاب " تو مشغول مردن ات بودی " 

پ.ن : تطبیق شعر و تصویر در این کتاب،  حال و هوای آدم رو دگرگون می کنه...

 حس و حال شعرها و عکس ها که به کنار...

شصت و نه سالگی مارتین اسکورسیزی

گفته اند که وقتی در سینما لفظ استاد را به کار بریم، اشخاص بزرگی به شایستگی دراین مرتبه قرار می گیرند؛ از سویی هنگامی که می گوییم "عاشق سینما" این امکان وجود دارد که تعداد محدودی در معنای درونی این خصیصه غرق شده باشند. اما وقتی که می گویی "استاد همیشه عاشق سینما" شاید به جرات بتوان گفت تنها یک نام به ذهن خطور کند، نامی که سینما از آن هویت می
گیرد....مارتین اسکورسیزی

امروز استاد شصت و نه ساله شد !

تولدت مبارک عمو مارتی :)






تصویر : اسکورسیزی و دنیرو - راننده تاکسی