بازم هم درودی بر تی وی شو های بلاد کفر که هرچه هم کش می دهند این حکایت لامذهبشان را؛ آدم خسته نمی شود و همچون کش آمدن پنیر پیتزای داغ لذت می برد از کشش کار ! اساتید سریال سازی در ایران گویا از فرمول کشش سریال سازی فقط کش آوردنش
را خوب آموخته اند و بس !
پ.ن – چند روز پیش پس از سالیان سال دوری و بی خبری از احوالات پخش سریال در تلویزیون ایران و کیفیت آنها به برکت سفره ماه رمضان میهمان جعبه جادو شدیم و با خانواده به تماشا نشستیم ! باور کنید افسوس خوردم که چرا بی خبر تر نیستم ! سخت آزرده شدیم ! همین سریال چند کیلومتر تا بهشت را ببینید ! از دید ما جماعت طبیب در حالت فیزیولوژیک یک انسان سالم و بالغ که در وضعیت اورژانس باشد باید در کمترین زمان به دادش رسید که اگر نرسید نهایتاً بعد از چندین ساعت دار فانی را وداع خواهد گفت ! گویا اساتید سریال ساز این ایکس بودن چند ساعت را بهانه کرده اند تا یک ماه تمام عالم ملکوت در نوردند و دل خوش باشند به نفس مرده ی بی جان !
البته در هر مقوله ای جانب انصاف را باید گرفت و یاد کرد از سریال های نفیس قدیم الایام مملکت خودمان که یک فریمش می ارزد به صد سیزن شو های بلاد غریب.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر